فلش های نوید بیژنی
به بهانۀ اجرای اثری از نوید بیژنی با عنوان "فلش ها" در نمایشگاه یک روزۀ "هنر نوین در امیرکلای کهن"، یازدهم فروردین 1392
مازندران، امیرکلا
مازندران، امیرکلا
فلش های نوید بیژنی از سر و روی مان بالا می روند. به در و دیوار و وسایل مان می چسبند و در جهت های مختلف خودنمایی می کنند. بزرگ و کوچکشان فرقی نمی کند، در یک اتاق، یا بر دیواری آجری، گاه تجمع می کنند و گاه از هم فاصله می گیرند. توگویی خود می دانند چه می گویند. اما زبانشان با گویش ما تفاوت دارد. به همین جهت باید با آنها گشت. در خانه سیر کرد و فراز و نشیبشان را پیمود. نه شروعی و نه پایانی، هیچ ندارند. معلوم نیست از کجا آمده اند؟ چگونه شکل گرفته اند؟ در تسخیر و یا نشان دادن چه چیزی هستند؟ به گونه ای اسرارآمیز معمایی هستند که در این زندگی شکل گرفته اند. به بدنه ما چسبیده اند و ما را از آن خود کرده اند.
در نگاهی دیگر فلش نشان دهندۀ جهت و مسیرهستند. از راهی می گوید که باید پیمود. در اینجا جهتشان مسیرهای متعددی را نشان می دهد که حکایت از بی نشانیست. آشفتگی و بهم ریختگی و سردرگمی جهت دهنده در این فلش ها که همچون موریانه به زندگی مان وارد شده اند، سبب می شود علاوه بر مسیر و هدفشان به خودشان بیشتر توجه کنیم، نه آنچه می گویند یا نشان می دهند. راه ابتدا و انتها نیست. زندگی همین جاست. زندگی همین است. به همین سادگی فلش ها.
حسین روانبخش
پانزدهم فروردین 1392 - قائمشهر
