متن کاتالوگ نمایشگاه کیوان زند
«سویۀ شاعرانۀ یک اثر آشکارکنندۀ عنصر نادیدنی آن است.» ناتالی ساروت
به تصاویر نقاشی های مدرن می مانند. شبیه آن است که کسی بر روی بخشی از تصویر کشیدگی ایجاد نموده تا مرز بودن و نبودن، خودآگاهی و ناخودآگاهی، واقعیت و خیال را به توهمی از هستی بکشاند، تا تو را در خیالِ واقعیت این جهانی گسترش دهد. به این مانند است که آدمی بین همه آنچه باید می بود و هست دست و پنجه نرم می کند. تصاویر سیاه و سفیدِ کیوان زند از بابلرود همچون برخی آثار گرهارد ریشتر(هنرمند و نقاش معاصر آلمانی) که با تخته های مسطح اش به جان رنگ ها می افتد تا اعوجاج زندگی و وهمگونگی اش را از رؤیایی فرا زمانی بسازد، بستری از تخیل برای مخاطب میآفریند تا درآن به جستجوی خویشتن بپردازد. خویشتنی که نیمی از آن به گفتۀ یونگ همچون کوه یخی زیر آب پنهان است. تا آنجا که حضور و عدم حضور در این آثار دریچه ای شده برای بازتاب خودِ آشفتۀ درونیِ هر کدام از ما.
ناموجودیِ عکاس نیز در به هم ریختگیِ خط و خالِ ایجاد شده بر سطح تصویر نظم می یابد و دریچه های واقعیت و خیال را بر روی دیگران می گشاید، تا از طریق آن وارد زندگی خود شوند.
...
حسین روانبخش- قائمشهر
بیست و یک بهمن ۱۳۹۲
