سفالینه های دست ساز
گالریِ هنر در بابل به سرپرستی و مدیریت خانم آلیس ورشویی دهم تا دوازدهم مهرماه امسال میزبان نمایشگاهی از آخرین دست ساخته های سفالین ریحانه گرجیان و حسین روانبخش است. این زوج پس از دوسال همکاری مشترک آثاری را برای اولین بار با دیدگاهی هنری-کاربردی در قالب ظروف و احجامی مختلف، همچون آثاری باستانی و زیرخاکی به صورت تک نسخه و امضا دار ارائه کرده اند تا بیننده علاوه بر نگاه کاربردی به ظروف و احجام، با نگاهی زیبایی شناسانه نیز مواجه گردد. نگاهی که گاه آثار سفالین را تا حد یک اثر هنری منحصر به فرد پیش خواهد برد و گاه در نوع کاربرد آنها تغییر ایجاد خواهد کرد.
این آثار سفالین به شیوۀ لعاب و پتینه هایی خاص اجرا شده و ارائه گردیدند. باید گفت که در این سال ها دو زاویه دید در هنر و صنعت سفالگری بیشتر مطرح بوده است. یکی دیدگاهی صرفا هنری و حجمی، به آثاری که غالباً توسط هنرمندان و یا فارغ التحصیلان این رشته ساخته می شود و از زاویه ای خاص باید بدان ها نگریست. در این دیدگاه سفال ماده ای ست در دستان هنرمند که یا در جهت بیان زیبایی بکار می رود و یا در جهت بیان اندیشه ای پیشرو نسبت به محیط مطرح می گردد. بیان این دیدگاه ها برای عموم نیاز به شکافتن و تعلیم مبانی اولیه ای دارد که معمولا هنرمندان از آنها گذر کرده اند. دیدگاهی دیگر سفالگری را صنعتی می بیند که هزاران سال است مواد مورد نیاز در زندگی را برای نوع بشر شکل می بخشد. ظروفی کاربردی همراه با تزئین که برای ایجاد جذابیت بصری برای مصرف کننده عرضه می گردند.
در این نمایشگاه سعی برآن شده این دو دیدگاه با هم تلفیق گردند تا از درون آن به کیفیت تازه ای دست یافت. چنانکه با حفظ کیفیت بصری در حجم و شکل ظروف علاوه بر تک نسخه بودن آثار به کاربرد و امضا داشتن یک سفال نیز به عنوان اثری هنری-کاربردی توجه شود.
در این راستا گاه می توان هر اثر را یک حجم کاربردی خانگی دید و از آن استفاده کرد و گاه نیز می توان با آنها به سان مجموعه ای از اندیشه های پرداخته شده با کیفیتی تجسمی(به لحاظ رنگ، فرم، ساختار و تصویری) مواجه شد.
این امر در منطقۀ مازندران ریشه ای دیرینه دارد. آنجا که ظروف سفالین و ریتون ها ذهن موشکافانۀ ما را با اندیشۀ سازندگانشان در قرن ها قبل پیوند می دهند. یا درجایی دیگر که ظرفی خاک خورده در جریان آیینی مذهبی تقدس میآبد. همه اینها حکایت از ریشه هایی دارد که می توانند بازبینی شوند و بکار آیند. در نمایشگاه مورد نظر چیدمان سفال ها نیز حکایتی اینچنین را دنبال می کنند. حکایتی برآمده از دل تاریخ و فرهنگ بومی منطقه. جایی که در آن سفال ها ریشه در خاک داشتن شان را با دفن شدن همراه با اجساد مردگان تکمیل می کردند.